Basic Technices of Go było moją pierwszą książką o tej tematyce. Jak łatwo się domyślić przyciągnął mnie do niej tytuł, który na gracza zupełnie wtedy początkującego działał jak magnes.

Książkę napisało dwóch japońskich graczy zawodowych, dzieląc między siebie pracę. Jeden napisał rozdziały pierwszy i ostatni, drugi zaś środek. Z uwag ogólnych dodam może jeszcze, że książka jest naszpikowana japońskimi terminami. Oczywiście każdy taki termin jest tłumaczony za pierwszym razem jak się pojawia, a pojęcia najistotniejsze jak np. moyo, aji, sabaki zostały omówione na początku w szerszy sposób. Jednak jest to już dość poważny problem dla graczy całkiem początkujących. Przecież nie da się wszystkiego od razu zapamiętać i uważny czytelnik kończy często wertując książkę w poszukiwaniu objaśnienia do pojęcia, które zostało właśnie użyte. Autorzy tłumaczą to tym, że jeśli ktoś jest poważnie zainteresowany grą winien znać jej terminologie.

Przejdźmy teraz do zawartości. Tutaj należy zauważyć kolejną dziwną moim zdaniem rzecz.
A mianowicie okazuje się, że rozdział pierwszy jest jednocześnie jednym z najtrudniejszych w książce. Ustępuje on jedynie ostatniemu.
A traktuje on o tesuji. Jest dość ciekawy niestety podejmuje on bardzo wiele problemów na jednak dość skromnej objętości. Pokazuje możliwości, ale jest zbyt krótki żeby pewne rzeczy poważniej rozwinąć. Co nie znaczy oczywiście, że problemy poruszane są proste. Z doświadczenia wiem, że nie ma "prostych" książek o go. Rozdział składa się z serii podrozdziałów, w których omawiane są różne rodzaje tesuji np oki tesuji, kiri tesuji.

W każdym podrozdziale mamy kilka problemów na dany temat do zastanowienia się wraz z rozwiązaniami opatrzonymi krótkim komentarzem.
Rozdział kończy się serią kilkudziesięciu problemów do samodzielnego rozwiązania. Tutaj komentarzy nie ma tylko prawidłowe sekwencje.

Drugi rozdział jest czymś znakomitym dla graczy całkiem początkujących. I właściwie jedynym, który mogą oni śmiało czytać. Traktuje on o rzeczy zupełnie elementarnej. Jest to rozdział poświęcony podstawom fuseki.
Mamy tu krótki opis każdego z pięciu podstawowych punktów w rogu oraz celów jakie próbuje się osiągnąć grając je. Pokazane są podstawowe kakari na każdy punkt oraz kilka słów na temat komoku shimari i wydłużenia na linii.

Kolejne kilka rozdziałów poświęcone jest go na handicapach.
Opisane są założenia gry na odpowiednio 9, 6 i 4 kamieniach. Pojawiają się tu podstawowe w takich grach joseki plus sztuczki jakie może grać biały i co wtedy robić, przy czym należy dodać, że opis sytuacji z gry na 4 kamieniach można śmiało wykorzystać w równej grze, jeśli jedna strona zajęła dwa punkty hoshi.

I w końcu ostatni podobno najtrudniejszy rozdział. Tym razem mamy yose. Parę tesuji, które się często właśnie w grze końcowej pojawiają oraz pewne podstawy dotyczące szacowania wartości ruchów.

Podsumowując jest to dla mnie książka trochę dziwna. W zasadzie przeznaczona może poza drugim rozdziałem na pewno nie dla graczy całkiem początkujących. Brakuje mi w niej pewnej spójności. Czegoś co łączyłoby to wszystko w całość. Ja osobiście czytałem tę książkę na raty, w zależności od potrzeb. Jeśli np. miałem problem z grą na 9 kamieniach, brałem książkę i przeglądałem rozdział.
Jednak czy warto?

Jeśli ktoś szuka książki, w której będzie miał zebrane po trochę informacji na temat kilku różnych elementów gry to z pewnością tak. Ale szczerze powiedziawszy wybór książek jest teraz na tyle duży, że jeśli ktoś chce poczytać np. o tesuji znajdzie książkę dużo głębiej drążącą problem. To samo tyczy się każdego innego elementu gry. Autorów jednak tłumaczy jedynie fakt, że kiedy owa książka powstawała jakieś 40 lat temu wybór był znacznie skromniejszy.