Dzieło O Klasycznej Grze Weiqi w Trzynastu Rozdziałach zostało napisane przez Zhang Ni¹ w okresie Huangyou (1049-1054 n.e.) za panowania dynastii Song.

Zuozhuan stwierdza: "Nauczyciel rzekł: Całe dnie napychać się jedzeniem; o nic się nie martwić - to doprawdy trudne! Ale spójrzcie na graczy w weiqi! Lepiej już być jednym z nich, niż nic nie robić"² .

W swym Xinlun, Huan Tan napisał: "Istnieje gra weiqi, o której niektórzy mówią, że jest symulacją wojny. Najzręczniejsi gracze rozmieszczają swoje wojska efektywnie, kierując się właściwą oceną sytuacji. Gracze zaawansowani umieją izolować kamienie swego przeciwnika. Wygrana lub przegrana zależy od skupienia, gracze muszą ostrożnie kalkulować i oceniać sytuację, by zapewnić sobie zwycięstwo. Słabi gracze zadowalają się niewielkimi zdobyczami, broniąc swoich grup i zapewniając im warunki do życia"³.

Od okresu Wiosen i Jesieni we wszystkich pokoleniach żyli gracze należący do każdej z tych kategorii, tak więc wielu kroczyło drogą weiqi.

Dalej zbadane zostaną najważniejsze problemy, dotyczące zwycięstwa i porażki, podzielone na trzynaście rozdziałów. W tekście zamieszczono także fragmenty dzieła Sunzi Bing Fa (O Sztuce Wojny).

¹W tłumaczeniu posłużono się imieniem Zhang Ni tak, jak zawierają je różne edycje tego tekstu. W rzeczywistości autorem Qijing Shisanpian jest Zhang Ji. Ponadto w całym tekście posługiwano się słowem weiqi (czyt. łej-czi) czyli chińską nazwą Go.

²Wprawdzie ten cytat został przytoczony prawidłowo, nie można jednak tego samego powiedzieć o jego źródle. Zdania tego nie znajdziemy w Zuozhuan, pochodzi on natomiast z rozdziału "Yanghuo" Lunyu (Analekty Konfucjańskie). RUAN YUAN (ed.), Shisanjing Zhushu (The Thirteen Classics with Notes), Beijing, Zhonghua Shuju, 1991, vol 2, s.2526.

³HUAN TAN, Xinlun (New Debates), Shanghai, Renmin Chubanshe, 1977, s.12.

Liczba Stu Tysięcy Istnień wywodzi się od Jednego. Dlatego trzysta sześćdziesiąt przecięć na planszy weiqi również ma swoje Jedno. Jedność stanowi liczbę uniwersalną, a wszystkie inne się z niej wywodzą, gdy zaś rozumiana jest jako zenit, wynikają z niej cztery główne punkty.

Trzysta sześćdziesiąt przecięć odnosi się do liczby dni w roku⁴. Podzielona na cztery rogi, jak cztery pory roku, plansza ma dziewięćdziesiąt przecięć w każdym, tyle ile dni liczy każda pora roku. Na bokach są siedemdziesiąt dwa przecięcia, tyle ile jest hou w roku⁵. Trzysta sześćdziesiąt kamieni jest podzielone po równo na czarne i białe, jak Yin - Yang.

Linie na planszy układają się w siatkę zwaną ping, a kwadraty, które tworzą, zwane są gua ⁶. Plansza jest kwadratowa i cicha, kamienie są krągłe i aktywne⁷.

Od starożytnych czasów nigdy dotąd żaden z graczy nie ułożył kamieni na planszy w dokładnie taki sam sposób, jak w poprzedniej partii. Zuozhuan stwierdza: "Każdy dzień jest nowy"⁸.

Dlatego rozumowanie musi być głębokie, a analiza doskonała; trzeba podjąć próbę zrozumienia procesów, które prowadzą do zwycięstwa lub porażki: tylko w ten sposób możliwe jest osiągnięcie tego, co jest wciąż nieosiągalne.