Czy granie samemu ze sobą ma jakiś sens (Chodzi mi raczej o prawdziwy goban, nie na kompie), czy jest to strata czasu? Można to traktować jako trening?

Wydaje mi sie, ze lepiej jest analizowac swoje rozegrane gry. Ulozyc gre na desce i probowac rozwazac rozne sytuacje, ukladac inne mozliwe warianty kontynuacji. To troche jak granie ze samym soba, bo ukladasz ruchy i za siebie i za przeciwnika, ale chyba wiecej mozna z tego wyciagnac niz z grania samemu ze soba. Podobnie mozna ukladac sobie joseki, lub tez cos, co joseki nie jest, a ma nim byc, czyli wlasne proby rozegrania sytuacji w rogu, wlasne proby optymalnego rozwiazania sytuacji w rogu. To tez chyba sporo daje, zwlaszcza, ze takie sekwencje sie lepiej pamieta i rozumie, niz studiowanie joseki.
Dla mnie najwiekszym minusem grania z samym soba bylaby przewidywalnosc. To czyni gre znacznie nudniejsza.

Jakoś nigdy nie zdażyło mi się rozgrywać całej partii. Rozpatrzeć jakieś joseki lub rozegrać jakiś opening to jak najbardziel, ale cała partia?? Lepiej zagrać z kimś innym:).