Witam!

Dziś przez całe popołudnie podczas III Bałtyckiego Festiwalu Nauki robiliśmy pokazy Go (jutro powtórka)
Sprowadzało się to do rozgrywania szeregu gier Atari Go na 19x19 (do pierwszego zbicia) z dziećmi w wieku od 8 do 15 lat, oraz kilku gier w Go z osobami mającymi więcej doświadczenia.

Często było mówione, że dzieciom wystarczy tylko dać planszę i kamienie i zaczną się same uczyć. Rzeczywiście tak było. Jedna gra z kimś z klubu w celu podłapania zasad i następnie pojedynki miedzy sobą. Przy czterech roztawionych gobanach nonstop był tłum, co chwila się ktoś zmieniał, co więcej dzieci wzajemnie tłumaczyły sobie zasady. Najwytrwalszy zawodnik po czterech godzinach nie miał dość i zapowiedział, że jutro też się zjawi.

Z tego całego pokazu udało mi się również zebrać jeszcze jeden wniosek.
Otóż, rozegraliśmy również grę pomiędzy zawodnikami z klubu. Co sprowadzało się do braku roztrzygnięcia przez przeszło 150 ruchów. Podczas tej gry takie oto wnioski wyciągnelismy:
- nie działają wrzutki, gdyż poświęcenie kamienia jest równoznaczne z poddaniem
- nie ma ko
- życie grup ma całkiem inne znaczenie, większość martwych kształtów z Go w Atari Go zyje. Zrobienie życia jest naprawdę bardzo proste.
- jest rowniez seki, ale mozliwosci konstrukcji takiego ukladu, są znacznie mniejsze.
- gra wymaga niesamowitego skupienia, gdzyz wszystko sprowadza się do jednego celu - złapania wrogiego kamienia.

Zachęcam nawet silniejszych graczy do rozegrania partii Atari Go na 19x19, można sporo ciekawych rzeczy zaobserwować.

Ciekawe, spróbuję ;]

Swoją drogą, przypomniało mi to artykuł który kiedyś czytałem, mówił o metodzie nauczania gry w Go, gdzie zaczyna się właśnie od Atari Go na coraz większych planszach, z coraz to większym limitem (do zabicia dwóch kamieni, trzech, lub jeszcze więcej). Uczono dzieci tą metodą, i zauważono, iż z czasem same opracowywały m.in. pojęcie terytorium.

O, znalazlem ;] Artykuł ten jest tutaj. Warto przeczytać moim zdaniem.